af-nám

n. gener. taking away, removal, Stj. 2 Sam. iv. II.

β. esp. in the phrase, at afnámi, of something reserved, before the division of spoil, property, or inheritance; now, taka af óskiptu, Dan. forlods, Grág, i. 330, 336, Jb. 289 (Ed. af námi); konungr skildi hafa úr hlutskipti þriðjung við liðsmenn, en umfram at afnámi bjórskinn öll ok safala, Eg. 57.

2. metaph. privation, loss; ok hann verðr at skaða þeim mönnum nokkrunn, er oss mun þykkja a. í, Eg. 114, Fms. vii. 244.

COMPDS: afnámsfé, afnámsgripr.